Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik veel vrouwen zie gapen, omdat ik zo saai ben.
Maar dat doet niet af aan het feit, dat ik weet wat ik zie. Ik zie een aantrekkelijke jonge of ongeïnteresseerde domme vrouw voor korte tijd veranderen in een roze walrus.
Het is niet makkelijk, maar als ik in gezelschap ben, ben ik me er altijd van bewust dat er iemand de aandacht op me zou kunnen richten. Daar gedraag ik me naar.
Deze gapende dames hebben hier lak aan. Ze voelen zich zo op hun gemak in hun dromerige snoezelstaat dat ze mij en vele anderen ongegeneerd hun slijmvliesklieren tonen, in vol ornaat.
Deze constatering heb ik gedaan, of opgedaan, op school. We zaten in een kleine gespreksgroep, met een gedreven maar monotoon sprekende docent in psychoanalyse. De les begon om 09:30, dat is toch niet vroeg? Toch zaten de dames als zingende nijlpaarden naar elkaar te communiceren dat ze liever ergens anders zouden willen zijn.
Het is mogelijk discreet te gapen (dames). Je kunt het overschot aan lucht dat je hebt ingeademd door je neus laten ontsnappen. Hier gaan wel je ogen van tranen, maar het staat een stuk beschaafder. Als je hier in vordert, kan je zelfs een heel gesprek gaande houden zonder je gesprekspartner te beledigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten