Mijn woede heeft grotendeels plaatsgemaakt voor verbazing.
Bijvoorbeeld bij mensen die gaan lachen als je ze vraagt of ze een gevoel voor humor hebben. Dat bewijst toch niets?
Bijvoorbeeld bij de anti-globalisten, waar zijn ze toch zo boos over? Vogels vliegen toch ook de hele wereld over?
Bijvoorbeeld bij mensen die het knap vinden dat ik in de zorg werk. Ik vind het knap dat die mensen zo weinig om mensen geven.
Bijvoorbeeld bij mensen die bij harde muziek tegen elkaar aan gaan beuken. Dan hoor je toch niets van de muziek?
Bijvoorbeeld bij mensen die hun teksten niet nalezen voordat ze ze verzendn.
Bijvoorbeeld bij wildvreemde mensen die foto's van me maken met hun mobiele telefoons, die vervolgens de hele coupé of groep door gaan.
Zoals ik al zei... volgende keer weer wat beters.
2 opmerkingen:
ja maar wacht eens even... Als die volgende keer niet komt dan wordt het nooit beter en daar heeft dan vervolgens natuurlijk weer niemand niks aan!
Goed punt!
Een reactie posten